Cumhuriyet tarihine siyasi açıdan açıklamalar getiren gerçekleri yüzümüze yüzümüze vuran sözleriyle, yıllardır muhalefetin ulaşabildiğinden daha fazla kitleye ulaşmasını bekliyorum. Seni seviyorum Candan Erçetin.
Güzel köyüm ne zaman uyanırsın?…
CANDAN ERÇETİN – NİNNİ
Uyusun da büyüsün ninni,
Tıpış tıpış yürüsün ninni,
Dertlerini sürüsün ninni,
Oğlum kızım uyusun ninni…
Evvel zaman içinde kalbur saman içinde,
Çok da uzun olmayan belli bir zaman önce,
Çok da uzak olmayan çok güzel diyarın birinde,
Bereketi dillerden düşmeyen bir köy varmış.
Denizi de bilirmiş dağı da bilirmiş bu güzel köyün insanı,
Yağmurda yürür karda kayar ama güneşli günleri severmiş,
Meze yaparmış bu köylüler iki kadehe tüm acılarını,
Böylece birden unutuverirmiş geçmiş dargınlıklarını.
Aslına bakacak olursan çok zenginmiş tarlaları,
Ama nedeni bilinmez bu köylüler her daim fakir,
Yokmuş galiba köydeki kargaların bunda bir etkisi,
Böyle gelmiş böyle gidermiş ne de olsa alın yazısı.
Dayanamamış biri sonunda kargalara baş kaldırmış,
Hakkımızı yiyorlar deyip bütün köyü ayaklandırmış,
Sonunda başa çıkmış köyü istila eden kargalarla,
Ama kendisi de göçüp gitmiş gibi tabii eninde sonunda.
Ardından ağlamış köydeki herkes çok uzun yıllarca,
Ağlarken ağlarken köy unutmuş kargaları tamamıyla,
Üzülüp dövünüp dururken birden övünmeye başlamış,
Ancak övünüp durduğu sadece hatıraymış.
Günün birinde köyün üstüne kapkara bulutlar yerleşmiş,
Kimse bu bulutları kargaların getirdiğini fark etmemiş,
Köydekiler yaz yağmurudur gelir geçer zannetmişler,
Ama bu kara bulutlar kopacak fırtınanın habercisiymiş.
Kargaların çalacağı emekten medet uman bazı kurnazlar,
Köylüye ninniler söyleyip apaçık hedef şaşırtmışlar,
Soytarısıyla yalancısı bu köyün bir gün gelmiş el ele vermiş,
O bildik beyaz camın içine girip siyah yalanlar söylemiş.
Onların baktığı yerden bütün köy çok aptalmış,
Çünkü aptal olmasalar böyle aldanmazlarmış,
Değil mi ki bütün köy olana bitene ses çıkarmadan bakmış,
O zaman başlarına gelene müstahaklarmış.
Ah ne güzel ninniymiş bu cehalet,
Herkes dalıp uyumuş nihayet,
Top atsan uyanmazmış bu rehavet,
E benim köyüme e e…
Aslında köyün akıllısı çokmuş alimi dedesi filozofu çokmuş,
Var diye bas bas bağırıyorlar ama hiçbirisinin söz hakkı yokmuş,
Çünkü bilene düşünene yazana kargaların itirazı çokmuş,
Ve onlardan öğrendikleriyle kurnazlar herkesi uyutmuş.
Güzel köyüm ne zaman uyanırsın?
Bu duruma ne kadar dayanırsın?
Sanma ki uyurken kazanırsın?
Hadi köyüm ne zaman uyanırsın?….
